Pangandaran - 23 oktober

Van Cisarua zijn we vertrokken richting Pangandaran en wat aanvankelijk een makkelijke rit ging worden is uitgemond in een 12 uur durende verschrikking, allez voor mijne schat dan toch want ik vond het best wel een unieke en boeiende ervaring.

Door slechte info van onze hotelmanager hebben we de expressbus gemist, dus dan maar met de gewone bus naar Bandung, een centraal doorgangspunt naar centraal java.

Het reizen met een lokale bus valt eigenlijk reuzegoed mee, ok je zit er allemaal samen op elkaar gepakt maar het is spotgoedkoop, de mensen zijn erg hartelijk en ze zoeken spontaan kontakt.

Enkel spijtig voor Steph dat op bussen gerookt mag worden.

Die gasten roken hier geen gewone saffies zoals wij die kennen maar sigaretten (Kretek sigaretten) met wierrook en kruidnagel erin, die sigaretten branden ook veel langer dan de onze, zeker 20 minuten.

Er hing dus een serieuze walm op die bus en Stephs maag was spijtig genoeg niet compatibel met die geur, je kan dus al raden hoe zij zich 12 uur lang gevoeld heeft, juist ja, kotsmisselijk.

In Bandug bleek dat we op de verkeerde busterminal zaten, we moesten de ganse stad doorkruisen om bij de andere terminal te geraken. Maar hoe gingen we dat fiksen, we waren daar totaal vreemd ?

Gelukkig zat er op onze vorige bus een vriendelijke Javanees die ons bijna letterlijk met bagage en al op de juiste bus heeft gesmeten, merci makker !

De trip naar die andere busterminal ging echter niet zo vlot als we verwacht hadden, je moet weten dat Bandung een echte mierenhoop is van mensen, brommertjes, auto's bussen, ed. Prop er duizenden van elke categorie samen op 1 vierkante km en je hebt ongeveer een idee van wat ik bedoel. Cultuurshock nummer zoveel ;-) Bij het idee om in zo'n drukke stad te wonen krijg ik spontaan kippevel en een aanval van claustrofobie, brrrr !!!

Je ziet het regelmatig op TV maar het is veel overweldigender wanneer je er middenin zit.

Eens in de goeie terminal toegekomen hebben we makkelijk de bus gevonden naar Pangandaran en dan kon het langste stuk van onze reis beginnen.

In het pikkedonker, zo rond 21hr30, meer dan 12 uren na ons vertrek kwamen we dan eindelijk toe in Pangandaran. Uitgeput maar blij dat we er waren hebben we de 2 eerste beste becaks (riksja's) bij hun lurven gegrepen om ons naar ons hotel te voeren. Die kerels krijgen echter van sommige hotels serieuze commissies dus die brachten ons natuurlijk naar het verkeerde hotel. En tegen de tijd dat je het doorhebt zijn die mannen allang weer riebedebie natuurlijk en daar sta je dan hé.

Nou ja, niks aan te doen en eigenlijk viel onze kamer best wel mee, veel beter dan onze vorige.

Snel een douche genomen en daarna zo snel mogelijk op zoek naar wat te eten. Gelukkig hebben we daarvoor niet lang moeten zoeken en om onze dag goed te maken hebben we ons eens ferm tegoed gedaan aan gegrilde steak, een visbarbeque en frietjes in het Bamboocafé.